BAYRAM SABAHI

                     Her bayram geldiğinde cocuklugumu hatırlarım.Yaş almak böyle bir şey herhalde.O dönemde  bayram demek, öncesisinden   bitmek bilmiyen temizlik işleri demekti.Cocuklugum, Kadiköy ün Yeldegirmen semtinde geçmişti. Bayram gelmeden nerdeyse tüm evler ayağa kalkar  , halılar dışarı çıkar sopayla dövülür, yıkanır , yataklar balkonda patpatlanır.  gerekiyorsa boya badana yapılır, kısacası evler kırklanırdı.Ö dönemde yurt dışından bir arkadaşım gelmdiginde  .Bu  olaya cok şaşırmıştı. Her kes   ayrı,  ayrı, evlerde aynı işleri yapıyordu . Bu işler bittikten sonra üst baş olayına bakılır  ve genel olarak  arife günü çarşıya çıkılırdı. Akşam iftardan sonra bayram yemekleri bilhassa ev baklavası yapılırdı. Bu işler bayram öncesi mutlak yapılan işlerdi. O dönemde  kadınlar daha mı becerekliydi. veya daha mı çalışkandı bilinmez. Tabii  kadınlar genelde ev kadınıydi    .Kadın çalışma hayatına girdikçe bu denli el becereleri azaldı doğal olarak.Birde  o dönem de  insanlar  cok fazla tatili  bilmezler di. Bayramlar   evlerde kutlanırdı.Erkekler bayram namazına gider döndüklerinde tüm aile bayram kahvaltısında toplanır.  Sonra yeni kıyafetler giyilir büyüklere gidilirdi. Evlerde bile  telefon  yoktu. Uzaktaki akarabalara daha evvelden bayram tebrigi yollanırdı    Ayrıca. bayram tebrigine gittiğiniz büyükler,. akrabalar iade ziyarette bulunurlardı. Bayram harçlıkların muhasebesini yapmak ta geleneklerimizin   bir parçası idi.Sanki her kes mutlu  her kes neşeliydi .Veya ben çocuktum. Ama ben hala o bayramları özlüyorum.