Benim için dün yine nostalji birgündü. Balığa Rumeli Kavağı'na gittik. Malum av yasağı kalktı taze balıklar tezgahta. İstanbul'da hafif serin, güneşli bir hava hakimdi. Çok uzun zaman olmuştu oraya gitmeyeli. Oysa arkadaşlarımızla çocuklarımız küçükken her Pazar gittiğimiz bir yerdi. Marmara Boğazı'nın sonu Karadeniz'in başı. Muhteşem bir manzara, çok şirin bir balıkçı kasabası. Bir sürü balıkçı teknesi rastgele diyerek balığa çıkıyordu. Her taraf balık ve iyot kokuyordu. Sıra sıra balık lokantalarıyla kendine özgü bir çizgisi var. Fakat bazı lokantalar sinek avlıyor, bazısı büs bütün kapanmış oturmuş müşterileri olanlarsa % 50 kapasite ile ayakta durmaya çalışıyor. 20 sene evvelini düşündüğümde böyle bir Sonbahar gününde iğne atsan yere düşmezdi. Çünkü o dönemde insanların gezme anlayışı tabiat, deniz, doğa ile iç içe olmaktı. Şimdilerde ise, alışveriş merkezlerine gitmeyi tercih ediyorlar. Bu güzel günde gezmenin adresi nasıl alışveriş merkezi olur anlayamıyorum?. Bu alışveriş merkezlerini bizde ki algılama şekli gezme olsa gerek. Tamam anladık zaman değişti. Gezmenin, yemenin trendleride. Moda güzel şey fakat ben yine o günlerin keyfini arıyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder